Εκ μέρους του Στεκιού Εργαζομένων και Νεολαίας Πατησίων – Κυψέλης “Καίτη Πανοπούλου” θέλουμε να εκφράσουμε την θλίψη μας για τη απώλεια της συναγωνίστριας Ασπασίας Σταματίου, να δώσουμε τα πιο θερμά μας συλλυπητήρια στην οικογένειά της και να συμπαρασταθούμε στους γιους της Αλέξανδρο και Βασίλη.
Η Ασπασία ήταν μέλος του συλλόγου μας με ξεχωριστή προσφορά μέσα από την θεατρική του ομάδα βάζοντας το δικό της λιθαράκι για την επιτυχία της κάθε παράστασης.
Δεν έλλειψε ποτέ από τους αγώνες των εργαζομένων της περιοχής μας υπερασπίζοντας τα δικαιώματα και τις ανάγκες τους. Η προσφορά της, ήταν προσφορά στον αγώνα της τάξης μας.
Κανείς μας δεν θα ξεχάσει την τελευταία παράσταση στο Περιστέρι που συγκλόνισε διαβάζοντας τους στίχους του Λειβαδίτη: Ίσως να μη γυρίσουμε – μα εσύ ν’ ανάψεις τη λάμπα, μάνα, θα ‘ρθουν άλλοι…Γιατί δεν ερμήνευε αλλά έδινε τη ψυχή της
Αγαπημένη μας Ασπασία,
θα μας λείψεις πολύ. Θα μας λείψει το χαμόγελο σου, το καθαρό και περήφανο βλέμμα σου. Πιο πολύ θα μας λείψουν η καλοσύνη, η αγάπη σου για τους ανθρώπους και τη ζωή.
Ήσουν τόσο στοργική με τα παιδιά σου, αλλά και με τους φίλους σου. Πάντα πρόθυμη να ακούσεις, να μοιραστείς μαζί τους τα καλά και τα δύσκολα και να βοηθήσεις με όποιο τρόπο μπορούσες. Η καρδιά σου πάντα μια αγκαλιά ανοιχτή.
Ήσουν άνθρωπος με ενδιαφέροντα, δημιουργικότητα και καλλιέργεια. Κι είχες τόσα πολλά να δώσεις…
Αλλά έφυγες Ασπασούλα….έφυγες νωρίς. Όμως δεν θα ξεχάσουμε πόσο το πάλεψες, η αγάπη σου για τη ζωή ήταν τόσο μεγάλη. Ήσουν μαχήτρια και γενναία τόσο που μέχρι την τελευταία στιγμή περιμέναμε το θαύμα, το δικό σου θαύμα που μας είχες κάνει να πιστέψουμε. Δε λέμε αντίο, για μας θα συνεχίσεις να ζεις μέσα από τις χιλιάδες αναμνήσεις μας. Θα είσαι μαζί μας σε κάθε αγώνα ενάντια στο άδικο, σε κάθε χαρά, σε κάθε λύπη.
Σε ακούμε να μας λες:
Αν πρέπει να πεθάνω και να σας αφήσω εδώ λίγο,
να μην είστε όπως άλλοι που έχουν πληγεί, που κρατούν
μακριά επαγρύπνηση από τη σιωπηλή σκόνη και κλαίνε.
Για χάρη μου – γυρίστε ξανά στη ζωή και χαμογελάστε,
εκνευρίζοντας την καρδιά σας
και το τρέμουλο χέρι να κάνετε κάτι για να παρηγορήσει πιο αδύναμες καρδιές από τη δική σας.
Ολοκληρώστε αυτά τα αγαπημένα μου ημιτελή καθήκοντα και εγώ, θα σας παρηγορήσω.
Καλό ταξίδι Ασπασάκι μας